وزارت صنعت، معدن و تجارت درسال 1395 طی توافقنامهای كه بین سازمان مدیریت صنعتی و آن وزارتخانه منعقد گرديد، با توجه به سوابق و تجارب ارزشمند «سازمان مدیریت صنعتی» در زمینه طراحی و اجرای رتبهبندیها و ارزیابی حوزهها و موضوعات مختلف، این سازمان را به عنوان «مرجع رسمی» «رتبهبندی شرکتهای داراي پروانه طراحي و مونتاژ آسانسور در كشور» انتخاب نمود.
سازمان مدیریت صنعتی همراستا با ماموریت خود برای «كمك به توسعه ظرفيت مديريت و تحول و بهسازی سازمانها و دستيابی به اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی كشور از طریق مشاوره، آموزش و تحقیق» و با تجربه و سابقه 50 ساله در زمینه مشاوره، آموزش و تحقیق، و دارا بودن دانش و مهارت رتبهبندیها و ارزیابیهای مختلف طی سالهای متمادی از جمله: «شرکتهای برتر ایران IMI-100»، «جایزه ملی مدیریت انرژی»، «جایزه ملی تعالی سازمانی»، «مطالعات و بهرهوری منابعانسانی»، «رتبهبندی شرکتهای مهندسی، تدارک و ساخت EPC» و همچنین تجربه ترویج «سیستمهای مدیریتی»، «استانداردهای مدیریتی و ایزو»، «برگزاری دورههای تخصصی مدیریت در مقاطع مختلف، MBA، DBA و کوتاه مدت»، مسئولیت طراحی این مدل را برای ارتقاء ظرفیت شرکتهای مذکور برعهده گرفت.
مشاوران و کارشناسان این سازمان با کار فشرده در مدت زمان نسبتا کوتاه و با همراهی و بهرهمندی از تجارب خبرگان و اساتید فن در صنعت آسانسور، مدل رتبهبندی شرکتهای طراحي ومونتاژ آسانسور سازمان مديريت صنعتي (IMI-RateElevate) را طراحی نمود که امروز در ابتدای راه اجرا است.
بر اساس این مدل، شرکتهايي كه مجموعه خدمات و عمليات طراحي، محاسبه، تدارك و تامين قطعات و اجزا، نصب و راه اندازي كامل آسانسور در محل و همچنین خدمات پس از فروش (بازرسی سرویس و تعمیرات و نوسازی آسانسور) را بر عهده دارند و از سازمان صنعت، معدن و تجارت استان موفق به اخذ پروانه طراحي و مونتاژ آسانسور شدهاند، میتوانند برای ارزیابی و رتبهبندی ثبتنام و اقدام نمايند.
در همین راستا، وزارت صنعت، معدن و تجارت با ابلاغ نامهاي به روساي سازمانهای صنعت، معدن و تجارت استانها، ضمن اعلام تاثير رتبه شركتها در شيوهنامه طراحي و مونتاژ آن وزارتخانه، خواستار انعكاس اين موضوع به تمامي اين شركتها و تشكلهاي مربوطه گرديده است.
تربیت نیروهای فنی و تخصصی در این رشته، ایجاد نهادهای نظارتی و صنفی، از چندین سال قبل در کشور شروع شده است و اکنون، این صنعت نیازمند توانمندسازی شرکتهای کوچک و متوسط، تجهیز مدیران و متخصصان صنعت به دانشهای بهروز و مدیریتی، و بهرهمندی از سیستمهای علمی و مدیریتی؛ و در یک کلام، تغییر اساسی در ماهیت صنعت و شرکتهای حاضر در بازار این صنعت است. امید است این مدل، صنعت آسانسور در کشور را که نیازمند دگردیسی و اصلاحات از شکل استاد-شاگردی به شکل حرفهای و تخصصی است، به عنوان یکی از راههای ارتقاء توانمندی کمک نماید.
در پایان لازم است ضمن تشکر از هدایت و مشارکت مدیریت و کارشناسان محترم گروه تجهیزات و ماشینآلات وزارت صنعت، معدن و تجارت، از همراهی و همکاری بیدریغ پیشکسوتان و مدیران پرتلاش و دلسوز این صنعت، کارشناسان فنی و متخصصان شرکتهای فعال در این صنعت، هیات مدیره و کارگروههای تخصصی سندیکا صنایع اسانسور و پله برقی ایران و خدمات وابسته، محققان و اساتید دانشگاهها و مدرسان دانشگاههای تخصصی رشته آسانسور، شرکتهای بازرسی فنی، و سازمان ملی استاندارد و تحقیقات صنعتی سپاسگزاری نماییم.
